Tag Archives: Ενοικιαζόμενα δωμάτια γύθειο

Καλώς ήλθατε στα Ελαιώνας Studios

Ελπίζουμε η διαμονή σας να είναι όπως την είχατε σχεδιάσει, ευχάριστη και με πολλές στιγμές χαλάρωσης. Τα Elaionas Studios αποτελούν ιδανικό προορισμό για την διαμονή σας στο Γύθειο και την Μάνη.

Στις επόμενες σελίδες μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για μέρη και αξιοθέατα που μπορείτε να επισκεφτείτε, μαζί με ιστορικά στοιχεία και γενικές πληροφορίες, χάρτες, χρήσιμα τηλέφωνα κλπ.

Από την πλευρά μας, σας ευχόμαστε καλή διαμονή και ελπίζουμε αυτός ο οδηγός να σας φανεί χρήσιμος.

Με τιμή

Ο Διευθυντής των Ελαιώνας Studios

Ευάγγελος Σταυρόπουλος

       

Γύθειο

Το Γύθειο είναι ιστορική «πόλη»-κωμόπολη και λιμένας που βρίσκεται στη νότια Πελοπόννησο κοντά στις εκβολές του ποταμού Ευρώτα, δυτικά του μυχού του Λακωνικού Κόλπου. Είναι ο κυριότερος λιμένας του Λακωνικού Κόλπου και ο δεύτερος της νότιας Πελοποννήσου (μετά την Καλαμάτα). Η νότια άκρη της πόλης του Γυθείου ενώνεται μέσω μικρού προβλήτα με ένα μικρό νησί, την αρχαία Κρανάη ή Μαραθονήσι, όπου βρίσκεται ο πύργος της οικογένειας Τζανετάκη. Τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα Elaionas Studios αποτελούν ιδανικό χώρο για διαμονή στο Γύθειο και στη Μάνη.

Στο Γύθειο υπάρχουν πλήθος από παραδοσιακές ταβέρνες αλλά επίσης καφετέριες και μοντέρνα εστιατόρια. Μπορείτε επίσης να επισκευθείτε τις μαγευτικές παραλίες του.

 

     Χρήσιμα τηλέφωνα

•    Δήμος Γυθείου: (+30) 27330-22210

•    Αστυνομία: (+30) 27330-29140

•    Πυροσβεστική Υπηρεσία: (+30) 27330-22199

•    Κέντρο Υγείας: (+30) 27330-22001-3

•    Λιμεναρχείο: (+30) 27330-22262                                                 

•    ΚΤΕΛ: (+30) 27330-22288

 

Γύθειο

 

Γύθειο

 

Κρανάη

 

 

Ο Πύργος του Τζαννετάκη στην Κρανάη

 

 

Παραλία “Ναυάγιο” Σελινίτσα

 

Μυστράς

Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία “της νεκρής πολιτείας” σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς.

 

Μετά την ήττα των Φράγκων στη μάχη της Πελαγονίας το 1259, το κάστρο του Μυστρά παραχωρήθηκε στο Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο. Από το 1262 έγινε έδρα βυζαντινού στρατηγού του “σεβαστοκράτορος” και από τότε άρχισε η κυρίως ιστορική περίοδός του, που διήρκεσε δύο αιώνες. Από το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές και κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου. Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτατο του Μωρεως. Συνετοί Δεσπότες, ανάμεσα τους και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο μετέπειτα τελευταίος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, συνετέλεσαν ώστε ο Μυστράς να επεκτείνει την εξουσία του σε όλη την Πελοπόννησο και να γίνει εστία της πολιτικής και πνευματικής ζωής της αυτοκρατορίας, καθώς και το κέντρο της αναγεννήσεως των γραμμάτων και των τεχνών.

Άγαλμα του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου τελευταίου Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στο Μυστρά

 

Ο Άγιος Δημήτριος (Μητρόπολη) κτίσθηκε το 1310. Βασιλική ξυλόστεγη, με ωραία γλυπτά στο τέμπλο και τοιχογραφίες. Στο προαύλιό της βρίσκεται το Μητροπολιτικό μέγαρο, σήμερα το Μουσείο του Μυστρά.

 

Στον Άγιο Δημήτριο εστεύθει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ως ο τελευταίος αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται το σημείο της στέψης

 

Το Παλάτι του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Πλήρως αναστηλωμένο συμπεριλαμβανόμενης της αίθουσας του θρόνου και επισκέψιμο

 

Η μονή της Παντάνασσας (γυναικείο μοναστήρι), χτισμένο το 1428 η εκκλησία της οποίας είναι το καλλίτερο διατηρούμενο μνημείο. Εκεί βρίσκονται και οι τάφοι της δέσποινας Κλεόπα Μαλατέστα και της Θεοδώρας, της συζύγου του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Παντάνασσα Μάνη Λακωνία

 

Η Ακρόπολη του Μυστρά χτισμένη στο μεγαλύτερο ύψωμα αποτελούσε ένα απόρθητο κάστρο στο οποίο μπορούσαν να καταφύγουν οι κάτοικοι σε περίπτωση επίθεσης

Η ακρόπολη του Μυστρά

 

Χρήσιμα τηλέφωνα

 

Σπάρτη (πρωτεύουσα)

• Tουριστική Aστυνομία (+30) 27310 20492     

• Αστυνομία (+30) 27310 82229                       

• KTEΛ Tηλ. (+30) 27310 26485                       

• Nοσοκομείο (+30)  27310 28671   

                                    

Μυστράς

• Δήμος: (+30) 27310 22226, 81866

• Αστυνομία: (+30) 27310 83315

• Αρχαιολογικός Χώρος – Μουσείο:

(+30) 27310 83377

 

Μονεμβασία

Η Μονεμβάσια, ή Μονεμβασία, ή Μονεμβασιά, ή Μονοβάσια, γνωστή στους Φράγκους ως Μαλβασία, είναι μια μικρή ιστορική πόλη της ανατολικής Πελοποννήσου, της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, στο Νομό Λακωνίας. Είναι περισσότερο γνωστή από το μεσαιωνικό φρούριο, επί του ομώνυμου “Βράχου της Μονεμβασιάς”, που αποτελεί στην κυριολεξία μικρή νησίδα που συνδέεται με γέφυρα σε σχηματιζόμενο λαιμό συνολικού μήκους 400 μέτρων με τη σημερινή παράλια κατ΄ έναντι πόλη επί της λακωνικής ακτής. Στα διασωθέντα κτήρια και τις δομές στο κάστρο περιλαμβάνονται αμυντικές κατασκευές του εξωτερικού κάστρου και αρκετές μικρές βυζαντινές εκκλησίες.

Το παρωνύμιο της Μονεμβασιάς είναι «Γιβραλτάρ της ανατολής», επειδή τυγχάνει να είναι σε σμίκρυνση πανομοιότυπη με τον βράχο του Γιβραλτάρ.

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος καταγόταν από τη Μονεμβασιά, όπου και βρίσκεται σήμερα ο τάφος του.

Η καίρια θέση της Μονεμβασιάς στο θαλάσσιο δρόμο προς την ανατολική Μεσόγειο υπήρξε στόχος πειρατικών επιδρομών στους επόμενους αιώνες, καθώς και επιδρομών ηγεμόνων της. Η ακμή της πόλης υπήρξε ραγδαία: μετά τον 14ο αιώνα εκτός από την αύξηση του πληθυσμού, που κύρια επίδοσή του ήταν το εμπόριο και η ναυτιλία, δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για την πνευματική και εκκλησιαστική ανάπτυξη, σε βαθμό που η ως το 1460 περίοδος να θεωρείται «χρυσή εποχή» της πόλης. Την ειρηνική ζωή της Μονεμβασίας κατά τον 14ο και το α’ μισό του 15ου αιώνα τάραξαν πειρατικές επιδρομές και εσωτερικές συγκρούσεις, που δεν επηρέασαν εν τούτοις την ιστορική της πορεία στα πλαίσια του δεσποτάτου του Μορέως.

Μονεμβασία Λακωνία

Τη Μονεμβασιά συνθέτουν ο οικισμός “Γέφυρα” και το “Κάστρο”.

Γέφυρα

Ο οικισμός της βρίσκεται απέναντι από τον Βράχο και σε απόσταση μόλις 10 λεπτών της ώρας με τα πόδια από την κεντρική πύλη του κάστρου. Εκεί υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και δωμάτια. Επίσης, σε μικρή απόσταση από τον οικισμό, υπάρχουν δύο κάμπινγκ και πολλά ακόμη καταλύματα.

Ακόμη στον οικισμό της Γέφυρας θα βρείτε τράπεζες, ταχυδρομείο, ενοικιαζόμενα μηχανάκια & μοτοσικλέτες, super markets, παντοπωλεία, κάβα, internet café, φούρνους καθώς και πολλά εστιατόρια, καφετέριες, disco, φαρμακεία και αρκετά παρασκευαστήρια του παραδοσιακού Μονεμβασσιώτικου αμυγδαλωτού. Τέλος υπάρχει αγροτικό ιατρείο ενώ το κοντινότερο Νοσοκομείο είναι στους Μολάους.

Από την Γέφυρα για το Κάστρο και αντίστροφα εκτελεί δρομολόγιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα δημοτικό λεωφορείο.

Κάστρο

 

Το “Κάστρο” χωρίζεται στην “Κάτω” και στην “Άνω” πόλη.

Κάτω Πόλη

Εκεί υπάρχει πληθώρα ενοικιαζόμενων καταλυμάτων, εστιατόρια, café και καταστήματα με είδη δώρων και λαϊκής τέχνης. Η περιήγηση στα σοκάκια γίνεται αποκλειστικά με τα πόδια καθώς τα κλιμακωτά σοκάκια καθιστούν αδύνατη την κυκλοφορία οχημάτων εντός του κάστρου.

Η Μονεμβάσια είναι ένα ζωντανό μνημείο, κάθε γωνιά της υπέροχη. Δείτε την οικία του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, κατεβείτε από το Πορτέλο στη θάλασσα κάτω από τα τείχη. Στην πλατεία της Μονεμβασιάς σας περιμένει το κανόνι ανάμεσα στο Μουσείο και τον Ι.Ν. Ελκόμενου Χριστού ενώ μην παραλείψετε να περπετήσετε ως τον Ι.Ν. Παναγίας Χρυσαφίτισσας.

Άνω Πόλη

Βρίσκεται σε υψόμετρο 300μ. από την θάλασσα προσφέροντας μαγευτική θέα. Η ανάβαση γίνεται με τα πόδια από την “Κάτω Πόλη”. Θα συναντήσετε αρκετά χαλάσματα και ελάχιστα κτίσματα, όπως την πυριτιδαποθήκη και την Αγία Σοφία (μικρογραφία της ομώνυμης εκκλησιάς στην Κωνσταντινούπολη), η οποία διατηρείται σε άριστη κατάσταση ως τις μέρες μας.

 

Χρήσιμα Τηλέφωνα   

• Δήμος Μονεμβασίας  (+30) 27320-61222
• Αστυνομία (+30) 27320-61210
• Ιατρείο (+30) 27320-61204
• Λιμεναρχείο (+30) 27320-61266
• Μουσείο (+30) 27320-61403

 

Σπήλαιο Γλυφάδα Διρού

Το Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού είναι ένα από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο. Βρίσκεται στα δυτικά παράλια της Λακωνικής Χερσονήσου, στον Ορμο του Διρού, Δήμος Οιτύλου.

Η ύπαρξη του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου. Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του μέχρι το 1949, όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και Αννα Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά. Εως το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 14 χιλιόμετρα! Το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια εξερεύνηση.

Το σπηλαίο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που σήμερα βρίσκονται κάτω από το νερό σχηματίστηκαν όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από το σημερινό της επίπεδο. Το νερό μέσα είναι υφάλμυρο και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 14 C, ενώ του αέρα κυμαίνεται από 16 έως 19 C.

Η φυσική του είσοδος έχει διάμετρο μόλις μισού μέτρου και βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε παλαιότερες εποχές το σπηλαίο είχε και άλλες εισόδους οι οποίες σταδιακά έκλεισαν.

Μέσα στο σπήλαιο έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού, ελαφιού, κουναβιού και το μεγαλύτερο κοίτασμα ιπποπόταμων στην Ευρώπη. Κοντά στην φυσική του είσοδο έχουν βρεθεί κεραμικά που υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία.

Σπήλαιο Δυρού Μάνη Λακωνία

• Σπήλαια Διρού – Τηλέφωνο επικοινωνίας (+30) 27330-52222

Το μεγαλύτερο κομμάτι της ξενάγησης γίνεται με βάρκα. Ωράριο: Τρίτη-Κυριακή 9:00-15:00, Δευτέρα κλειστά.

Οίτυλο

Είναι ένα πολύ όμορφο χωριό που απέχει 7 χιλιόμετρα (βορειότερα) από την πρωτεύουσα του Δήμου, Αρεόπολη. Το Οίτυλο πήρε το όνομά του από το μυθικό ήρωα Οίτυλο που καταγόταν από το Άργος και ήταν γιός του Αμφιάνακτα.

Το Οίτυλο, από το οποίο πήρε την ονομασία του ο νέος Δήμος Οιτύλου, είναι κατοικημένο συνεχώς από την αρχαιότητα και την εποχή του Ομήρου έως σήμερα. Συγκεκριμένα από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται το Οίτυλο ως τμήμα του βασιλείου του Μενελάου

Οίτυλο Μάνη Λακωνία

 

Το 1770, αγκυροβόλησε εδώ ο Ναύαρχος του Ρωσικού Στόλου, Αλέξιος Ορλώφ, που μαζί με τους Μαυρομιχαλαίους και τους Μανιάτες ξεκίνησε την επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά). Στη Μονή Ντεκούλου ή Δεκούλου υπογράφηκε η σχετική συμφωνία

Ο ρώσος ναύαρχος Αλέξιος Ορλώφ

 

Αξιόλογοι οι ναοί του Αγίου Γεωργίου, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, της Κοίμηση της Θεοτόκου, των Ταξιαρχών και της μονής Δεκούλου ή Ντεκούλου με σωζόμενη εκκλησία και καλοδιατηρημένες αγιογραφίες.

Μονή Ντέκουλου

 

Λιμένι

Παραθαλάσσιο χωριό που ήταν έδρα και λιμάνι των Μαυρομιχαλαίων. Θα ήταν ίσως ο ωραιότερος παραδοσιακός οικισμός της Μάνης, αν δεν υπήρχε η περίφημη Βάθεια, όμως το Λιμένι συνδυάζει τη θάλασσα που είναι πλάι του και το όμορφο τοπίο.

Κατεβαίνοντας τη πλαγιά του βουνού εμφανίζεται ξαφνικά μέσα στο μικρό όρμο, με τα παλιά πέτρινα σπίτια κρεμασμένα στη βραχώδη πλαγιά με τα λίγα ψηλόκορμα κυπαρίσσια. Πλάι του η θάλασσα με το βαθύ γαλάζιο χρώμα, έχει μια γραφικότητα που σπάνια τη συναντάς αλλού. Τα τυρκουάζ νερά της θάλασσας, στα πρώτα μέτρα είναι γλυκά, γιατί βγαίνουν μέσα από υπόγεια ρεύματα, από τα βράχια.

Το Λιμένι, επίνειο της Αρεόπολης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 και εκεί είναι αναστηλωμένο το τετραόροφο Πυργόκαστρο των Μαυρομιχαλαίων με τοξωτά ανοίγματα. Το αρχοντικό των Μαυρομιχαλαίων, που αποδεικνύει την ανάπτυξη του χωριού κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, έχει αναπαλαιωθεί και θα χρησιμοποιηθεί σαν Μουσείο (Μπενάκειο).

Λιμένι Μάνη Λακωνία

Το αρχοντικό των Μαυρομιχαλαίων (Μπενάκειο Μουσείο)

Αρεόπολη

Λημέρι του θεού του πολέμου Άρη ή πόλη των αέρηδων. Όποια εκδοχή και αν διαλέξεις για την καταγωγή της πύλης της Μάνης, της Αρεόπολης, θα είναι μέσα στην πραγματικότητα. Αυτή την εποχή όμως όπου οι αέρηδες σαρώνουν το πέτρινο τοπίο της μάλλον κυριαρχεί η δεύτερη.

Τα στενά σοκάκια, τα όμορφα σπίτια, παλιά και καινούργια, τα οποία συνήθως κτίζονται με σεβασμό στο τοπίο, οι δύο διαδοχικές πλατείες με τις εκκλησίες, οι ονομαστοί πύργοι κάνουν ατμοσφαιρικό αυτόν τον παραδοσιακό οικισμό των 1.000 κατοίκων, ιδιαίτερα την ώρα του ηλιοβασιλέματος από την πλευρά του Μεσσηνιακού κόλπου.

Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί γρήγορα προς τα βόρεια, προς το Λιμένι και το Οίτυλο ή κατά τον Νοτιά προς τα σπήλαια του Δυρού ως το Ταίναρο και να απολαύσει την επιβλητικότερη αυτή την εποχή μελωδία της σιωπής της Μάνης.

Σε αυτόν τον χώρο συγκροτήθηκαν οι πρώτες ένοπλες ομάδες όπου και ύψωσαν πρώτοι τη σημαία της επανάστασης, στις 17 Μαρτίου 1821. Η Σημαία αυτή της Αρεόπολης ήταν λευκή και έφερε διάφορα εθνικά σύμβολα. Διασώθηκε και εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών. Τοπική εθνική εορτή (αργία) είναι η παραπάνω ιστορική ημερομηνία όπου κατ΄ έτος μετά τη δοξολογία ακολουθεί αναπαράσταση του ξεσηκωμού εκείνης της ημέρας.

Η εκκλησία των Ταξιαρχών στην Αερόπολη

Αναπαράσταση της Ελληνικής Επανάστασης

Χρήσιμα Τηλέφωνα

 

• Κέντρο Υγείας Αρεόπολης: (+30) 27330-51259
• Αστυνομικό Τμήμα Αρεόπολης: (+30) 27330-51209
• Δημοτικό διαμέρισμα Οιτύλου: (+30) 27330-51239, 60400

 
Στούπα

Το νεόδμητο χωριουδάκι που εξελίχθηκε με γρήγορο ρυθμό σε φημισμένο τουριστικό θέρετρο.

Η αρχική ονομασία της ήταν Ποταμός ,από το ποτάμι που την διέσχιζε, αλλά  μετονομάστηκε  Στούπα  από τα στουπιά που έβαζαν οι ντόπιοι στην θάλασσα για να μαλακώσουν και να τα επεξεργαστούν εύκολα.

Οι δυο γραφικές , ρηχές ,αμμώδεις  και οργανωμένες παραλίες με τα διαυγέστατα νερά ,έλκουν επισκέπτες απ όλα τα μέρη του κόσμου.  Η ποικιλία του τοπίου μοναδική . Κοσμήματα ,αληθινά δώρα της φύσης , τα ποταμάκια, οι γλυφάδες , οι  απίθανες σπηλιές , τα λιμανάκια. τα νησάκια και ο λόφος του Κάστρου .  Οι εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις .  Εστιατόρια, ταβέρνες και καφέ μπαρ στην παραλία καλύπτουν γαστρονομικά όλα τα γούστα.

 

Στούπα

Καρδαμύλη

Η Καρδαμύλη είναι ένα θεαματικά όμορφο παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται στη Μάνη, μια εκπληκτική περιοχή στη νότια Πελοπόννησο, στην ακτή της Ελλάδας που ορίζεται στους τουριστικούς οδηγούς σαν το Νέο Côte d’Azur. Το σκηνικό εντυπωσιακά θεατρικό, γεμάτο αντιθέσεις από κρυστάλλινα γαλάζια νερά, μεγαλόπρεπα κυπαρρίσια, άγριους ελαιώνες, καταπράσινες πλαγιές, και απόμακρα χιονοσκέπαστα βουνά, κάνει την Καρδαμύλη ένα από τα ομορφότερα χωριά που αγναντεύουν τις ήρεμες θάλασσες και τα θαυμάσια ηλιοβασιλέματα του Μεσσηνιακού κόλπου. Με 3 ώρες και 30 λεπτά απόσταση οδήγησης είτε από την Αθήνα είτε από το λιμάνι της Πάτρας, και ακριβώς 35 χλμ από τη κοντινή πόλη της Καλαμάτας, η Καρδαμύλη παραμένει ένα από τα πιο καλοφυλαγμένα μυστικά της νότιας Μεσογείου: ένα αποκλειστικό, μικρό, άθικτο καταφύγιο που καμαρώνει για τις εντυπωσιακές βίλες του, τις γοητευτικές πέτρινες μεζονέτες, τους κατάφυτους κήπους, το γραφικό λιμανάκι και τις φανταστικές παραλίες.

 
Μάνη

Παραδοσιακοί πύργοι στη Μάνη

Η Μάνη είναι ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου που καλύπτει τη χερσόνησο του Ταϋγέτου. Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη ή “Μέσα Μάνη”, όπως ονομάζεται τοπικά, ορίζεται από τον αυχένα του Ταΰγετου Σαγιά και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Η Μέσα Μάνη διακρίνεται με βάση την κατά μήκος κορυφογραμμή στην Ανατολική Μάνη ή Προσήλια Μάνη, που βλέπει προς το Λακωνικό Κόλπο και στη Δυτική Μάνη ή απόσκερη ή αποσκερή Μάνη, που βλέπει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Βορειότερα της Δυτικής Μάνης, δηλαδή από την περιοχή της Καρδαμύλης, βρίσκεται η Μεσσηνιακή Μάνη, ή όπως την αποκαλούν τοπικά η Έξω Μάνη.

Σύμφωνα με αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή, η Μάνη ήταν κατοικημένη από την παλαιολιθική εποχή. Τα ευρήματα στο Σπήλαιο Απήδημα και ο “Ταινάριος άνθρωπος” έχουν αυξήσει κατακόρυφα το επιστημονικό ενδιαφέρον για την περιοχή. Για πρώτη φορά συναντάμε αναφορές σε πόλεις της περιοχής (Καρδαμύλη, Οίτυλος, Γύθειον, Ενόπη κ.α.) από τον Όμηρο.

Ιστορία

Οι πρώτοι κάτοικοι, κατά τον περιηγητή Παυσανία, ήταν οι Λέλεγες. Ακολούθησαν οι Αχαιοί και οι Δωριείς. Για τους επόμενους αιώνες η ιστορία της Μάνης ταυτίστηκε με τη Σπάρτη. Στα ρωμαϊκά χρόνια αποτέλεσε ιδιαίτερη ομοσπονδία, «το Κοινό των Λακεδαιμόνιων». Στα βυζαντινά χρόνια, οι κάτοικοι της περιοχής αποσύρονται στα ορεινά του Ταϋγέτου, όταν οι Άραβες σπέρνουν τον τρόμο στα ελληνικά παράλια.

Αργότερα οι Φράγκοι δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να υποτάξουν τους Μανιάτες, και τελικά αρκέστηκαν στο να χτίσουν τρία φρούρια: του Πασσαβά, της Μεγάλης Μάνης και του Λεύκτρου, για να εξασφαλίσουν τη γενική επίβλεψη της περιοχής. Μετά την πτώση των Βιλλαρδουΐνων, η Μάνη αποτέλεσε περιοχή του δεσποτάτου του Μυστρά, του κράτους των Παλαιολόγων. Η Φραγκική κατάκτηση της Πελοποννήσου το 13ο αιώνα φέρνει στα βουνά της Μάνης κι άλλους πρόσφυγες. Την ίδια επίσης εποχή αλλά και τα επόμενα χρόνια οι πειρατές έβρισκαν καταφύγιο στις ακτές της Μάνης.

 Αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, η Μάνη έγινε το επίκεντρο σημαντικών γεγονότων. Το Μάιο του 1460, που ο Μωάμεθ ο Β’ μπήκε στην Πελοπόννησο, γνωρίζοντας τον ιδιότυπο χαρακτήρα των Μανιατών δεν εξεστράτευσε εναντίον τους, αλλά προσπάθησε να προσεταιριστεί τον αρχηγό τους, Κροκόδειλο Κλαδά, για να έχει τη στήριξή του στην προδιαγραφόμενη σύρραξη μεταξύ Τούρκων και Ενετών. Οι Μανιάτες απόκρουσαν τις προσφορές του Τούρκου κατακτητή και συμμάχησαν με τους Ενετούς.

Οι Μανιάτες πολέμησαν με κάθε τρόπο τους Τούρκους. Ουσιαστικά η Μάνη ποτέ δεν υποτάχθηκε. Το μεγαλύτερο διάστημα οι Τούρκοι την άφηναν υπό τη διακυβέρνηση ενός Μπέη, με μοναδική υποχρέωση να πληρώνει φόρο 4.000 γρόσια το χρόνο, που ούτε και αυτό έκανε. Παράλληλα, το απρόσβλητο της περιοχής έκανε πολλούς κατοίκους από τουρκοκρατούμενες περιοχές να καταφεύγουν στη Μάνη.

Η Σημαία της Μάνης

Στον απελευθερωτικό αγώνα η Μάνη πρόσφερε πάρα πολλά. Η Φιλική Εταιρεία θεωρούσε τη Μάνη ως την πιο ασφαλή αφετηρία για τον ξεσηκωμό και τα γεγονότα δεν τη διέψευσαν. Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ».

Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.

Ιστορική είναι η μάχη της Βέργας, όπου ο Ιμπραήμ χάνει τα δύο τρίτα του στρατού του, ενώ τον κατατροπώνουν και οι γυναίκες του Δυρού, που αμυνόμενες με δρεπάνια και ξύλα ματαιώνουν την προσπάθειά του για απόβαση.

Μετά την ηρωική περίοδο της επανάστασης του 1821, στις προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια και του Όθωνα να ανασυντάξουν σε ενιαίο κράτος τις απελευθερωμένες περιοχές, οι Μανιάτες αντιστέκονταν στο να υποταχθούν στην κυβέρνηση του ελληνικού κράτους, αντιδρώντας στο διοικητικό σύστημα πού επιβλήθηκε. Η αντίδραση τους αυτή εκδηλώθηκε ένοπλα, και σημαδεύτηκε με τη δολοφονία του Καποδίστρια από τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, γιο του οπλαρχηγού και ηγεμόνα της Μάνης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Οι τελευταίες ταραχές έγιναν το 1862-63. Στα επόμενα χρόνια επικράτησε μια προσπάθεια συμβιβασμού και η Μάνη ειρήνευσε.

 Χάρτης της Μάνης

Χάρτης της Ελλάδας

 

Elaionas Studios – Ενοικιαζόμενα διαμερίσματα – Γύθειο

Elaionas Studios – Ενοικιαζόμενα διαμερίσματα – Γύθειο

(περισσότερα…)